-
1 dopełniać
impf dopełnić* * *(-niam, -niasz)* * *ipf.dopełnić pf. -ij1. (= dodawać) refill; pot. top up; dopełnić miarki l. miary przen. be the last straw; ( o czyimś działaniu) add insult to injury.2. (= uzupełniać) complement; (= być ostatnim elementem) complete; modny kapelusz dopełniał jej stroju a fashionable hat completed her outfit.3. (= dokonywać) fulfil; dopełnić obowiązku fulfil a duty; dopełniać formalności attend to formalities.ipf.dopełnić się pf. -ij1. (= uzupełniać się (nawzajem)) complement each other l. one another; barwy dopełniające się fiz. complementary colors; kąty dopełniające się mat. complementary angles.2. lit. (np. o przepowiedni) fulfill itself; dopełnił się jego los his fate was sealed.The New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > dopełniać
-
2 ulegać
vi1) ( przegrać walkę)ulec komuś jdm unterliegen, gegen jdn verlieren2) ( podporządkowywać się)\ulegać komuś/czemuś sich +akk jdm/etw unterwerfen\ulegać czyimś namowom sich +akk von jdm überreden lassen3) ( doznawać jakiegoś stanu)\ulegać nastrojom Gefühlsschwankungen unterliegen\ulegać halucynacjom Halluzinationen haben\ulegać czyjemuś urokowi jds Zauber erliegen\ulegać pokusie zrobienia czegoś der Versuchung erliegen, etw zu tun4) ( podlegać działaniu)\ulegać przemianom Veränderungen unterliegen, sich +akk verändernulec wypadkowi verunglücken, verunfallenulec zakażeniu sich +akk ansteckenulec zepsuciu verderbenulec zniszczeniu zerstört werdennie ulega wątpliwości, że... es ist unzweifelhaft, dass..., es steht außer Zweifel, dass...5) (książk: oddawać się)\ulegać komuś sich +akk jdm hingeben
См. также в других словарях:
cel — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. mnż III, D. u; lm D. ów {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} planowy wynik każdego racjonalnego działania; to, do czego się dąży, o co się zabiega : {{/stl 7}}{{stl 10}}Bliski, realny,… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
imputować — ndk IV, imputowaćtuję, imputowaćtujesz, imputowaćtuj, imputowaćował, imputowaćowany książk. «przypisywać komuś coś (zwykle coś ujemnego), dopatrywać się w czyimś działaniu złych intencji; pomawiać, posądzać, obwiniać» Imputować komuś… … Słownik języka polskiego
ujście — n I 1. rzecz. od ujść ◊ Dać ujście bólowi, cierpieniu, gniewowi, zazdrości, chęci działania itp. «wyrazić ból, cierpienie, gniew itp. słowami, muzyką itp., uzewnętrznić je w jakiś sposób» ◊ Coś (np. ból, cierpienie, gniew, zazdrość) znajduje w… … Słownik języka polskiego
rozszyfrowywać — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk Ib, rozszyfrowywaćowuję, rozszyfrowywaćowuje, rozszyfrowywaćany {{/stl 8}}– rozszyfrować {{/stl 13}}{{stl 8}}dk Ia, rozszyfrowywaćruję, rozszyfrowywaćruje, rozszyfrowywaćany {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1 … Langenscheidt Polski wyjaśnień
duch — m III, DB. a 1. blm «energia psychiczna, właściwości psychiczne człowieka; umysł, świadomość, myślenie, dusza» Siła, hart, moc ducha. Spokój ducha. Muzyka, poezja to pokarm dla ducha. ◊ W szczerości, w skrytości, w pokorze, w prostocie lub w… … Słownik języka polskiego
iść — ndk, idę, idziesz, idź, szedł, szła, szli 1. «przenosić się z miejsca na miejsce, posuwać się stawiając kroki; stąpać, kroczyć; w pochodzie: maszerować» Iść pieszo, piechotą, na piechotę. Iść na palcach. Iść ostrożnie, pewnie, śmiało. Iść na… … Słownik języka polskiego
pod — «przyimek łączący się z rzeczownikami (lub innymi wyrazami pełniącymi ich funkcję) w narzędniku lub bierniku» 1. «tworzy wyrażenia określające zlokalizowanie lub skierowanie czegoś poniżej jakiegoś przedmiotu oraz wyrażenia oznaczające przedmiot… … Słownik języka polskiego
zasięg — m III, D. u, N. zasięggiem, blm «granica sięgania, rozprzestrzeniania się czegoś, największa odległość, na jaką dociera coś, rozciąga się coś; docieranie, sięganie dokądś, do jakiegoś miejsca; obszar czymś objęty» Zasięg fal radiowych. Zasięg… … Słownik języka polskiego
charakter — m IV, D. u, Ms. charaktererze; lm M. y 1. «właściwy danemu człowiekowi zespół względnie stałych podstawowych cech psychicznych, określających jego stosunek do rzeczywistości, motywację jego czynów i przyjmowany system wartości oraz wynikające… … Słownik języka polskiego
moneta — ż IV, CMs. monetaecie; lm D. monetaet «pieniądz metalowy, zwykle w kształcie okrągłej płytki o określonych wymiarach i odpowiednim ciężarze, z wybitym godłem państwowym lub czyimś wizerunkiem oraz oznaczeniem wartości; także zbiorowo: pieniądze… … Słownik języka polskiego
liczyć się — I – policzyć się {{/stl 13}}{{stl 33}} liczyć siebie wzajemnie, sprawdzać stan liczbowy grupy :{{/stl 33}}{{stl 10}}Uczniowie policzyli się i poszli do autobusu. Musimy się policzyć. {{/stl 10}}{{stl 20}} {{/stl 20}} {{stl 20}} {{/stl 20}}liczyć… … Langenscheidt Polski wyjaśnień